Sprawy frankowe – jak w sądzie wygląda sprawa z bankiem?

Franki

28Lis

Sprawy związane z kredytami udzielanymi we frankach szwajcarskich nie należą do najprostszych. Powoduje to, że w sądzie można spędzić dużo czasu zanim uda się uzyskać jakiekolwiek rozstrzygnięcie. Jak dokładnie wygląda sprawa frankowa, gdy trafi już na wokandę?

Sprawa frankowa w sądach I instancji

Każda sprawa cywilna, która ma trafić do sądu musi zostać poprzedzona odpowiednio sformułowanym pozwem. Takie pismo może zostać przygotowane zarówno przez powoda (osobę, która posiada skonkretyzowane roszczenia wobec pozwanego), jak i przy pomocy adwokata lub radcy prawnego. W przypadku spraw frankowych zdecydowanie lepszym pomysłem będzie przygotowanie pomysłu przez profesjonalnego prawnika – tego rodzaju sprawy są bowiem skomplikowane, zaś po drugiej stronie sporu będzie występował bank reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika.

Jeśli pozew spełnia wszystkie wymogi formalne sąd doręczy jego odpis pozwanemu, który będzie miał prawo do złożenia swojej odpowiedzi. Treść dokładnego stanowiska będzie przesłana powodowi lub jego pełnomocnikowi. Następnie sąd wyznaczy termin pierwszej rozprawy o czym zawiadomi każdą ze stron toczącego się postępowania. Zwyczajowo sąd zawiadamia o terminie rozprawy na ok. miesiąc lub dwa przed wyznaczoną datą.

Wysłuchanie stron na pierwszej rozprawie

Na pierwszej rozprawie co do zasady następuje wysłuchanie stron procesu – powoda oraz pozwanego. Sąd pyta się wówczas czy strony w dalszym ciągu podtrzymują swoje stanowiska wyrażone odpowiednio w pozwie i odpowiedzi na pozew. Jeśli w międzyczasie pojawiły się nowe okoliczności sprawy lub nowe dowody każda ze stron powinna o tym poinformować sąd bez zbędnej zwłoki. W zależności od stopnia złożoności danej sprawy oraz zgromadzenia materiału dowodowego przesłuchanie stron może odbyć się na jednej lub dwóch rozprawach – najczęściej jedna jest wystarczająca.

Zgodnie z treścią art. 210-212 Kodeksu postępowania cywilnego rozprawa odbywa się w ten sposób, że po wywołaniu sprawy strony – najpierw powód, a potem pozwany – zgłaszają ustnie swe żądania i wnioski oraz przedstawiają twierdzenia i dowody na ich poparcie. Strony mogą ponadto wskazywać podstawy prawne swych żądań i wniosków. Każda ze stron jest obowiązana do złożenia oświadczenia co do twierdzeń strony przeciwnej dotyczących faktów. Strona jest przy tym obowiązana wyszczególnić fakty, którym zaprzecza. Ponadto rozprawa obejmuje, stosownie do okoliczności, postępowanie dowodowe i roztrząsanie jego wyników.

W razie nieobecności strony na rozprawie przewodniczący lub wyznaczony przez niego sędzia sprawozdawca przedstawia jej wnioski, twierdzenia i dowody znajdujące się w aktach sprawy. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że procedura przesłuchania świadka w postępowaniu cywilnym zakłada możliwość zadawania pytań przez strony mających bądź to doprecyzować relację świadka w tych fragmentach w których jest ona nazbyt ogólna lub może wywoływać wątpliwości co do swojej spójności bądź też wyjaśniać rozbieżności z treścią innych dowodów w sprawie.

Na rozprawie prowadzonej bez planu rozprawy sąd przez zadawanie pytań stronom dąży do tego, aby strony przytoczyły lub uzupełniły twierdzenia lub dowody na ich poparcie oraz udzieliły wyjaśnień koniecznych do zgodnego z prawdą ustalenia podstawy faktycznej dochodzonych przez nie praw lub roszczeń. W ten sam sposób sąd dąży do wyjaśnienia istotnych okoliczności sprawy, które są sporne. W razie uzasadnionej potrzeby przewodniczący może udzielić stronom niezbędnych pouczeń, a stosownie do okoliczności zwraca uwagę na celowość ustanowienia pełnomocnika procesowego.

Procedura dowodowa w sprawie frankowej

W przypadku spraw frankowych postępowanie dowodowe ogranicza się w zasadzie do zbadania treści zawartej umowy kredytowej oraz potwierdzeń dokonywania spłat przez kredytobiorcę. Sąd musi porównać zebrany materiał dowodowy nie tylko z informacjami uzyskanymi od stron postępowania ale przede wszystkim z obowiązującymi przepisami prawa krajowego oraz unijnego. W przypadku spraw frankowych dosyć istotne będą także orzeczenia, na które powołują się strony procesu, wliczając w to także znane orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które opowiadały się za możliwością unieważniania umów frankowych.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Fakty powszechnie znane nie wymagają dowodu. Sąd bierze je pod rozwagę nawet bez powołania się na nie przez strony. Nie wymagają dowodu również fakty, o których informacja jest powszechnie dostępna oraz fakty znane sądowi z urzędu, jednakże sąd powinien zwrócić na nie uwagę stron. Nie wymagają również dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości.

Gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. Sąd może uznać za ustalone fakty mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, jeżeli wniosek taki można wyprowadzić z innych ustalonych faktów. Strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Sąd może dopuścić dowód niewskazany przez stronę.

Sąd ocenia wiarogodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału. Sąd oceni na tej samej podstawie, jakie znaczenie nadać odmowie przedstawienia przez stronę dowodu lub przeszkodom stawianym przez nią w jego przeprowadzeniu wbrew postanowieniu sądu.

Warto w tym miejscu zaznaczyć, że sądy powinny być w każdej sprawie bezstronne i niezawisłe. Jeśli zdaniem którejkolwiek ze stron postępowania sąd narusza zasadę swobody oceny dowodów w sprawie może skutecznie podważyć jego zdanie. Naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów nie może jednak polegać na przedstawieniu przez stronę alternatywnego stanu faktycznego, a tylko na podważeniu przesłanek tej oceny z wykazaniem, że jest ona rażąco wadliwa lub oczywiście błędna. Zarzut przekroczenia swobodnej oceny dowodów, skutkującej błędnymi ustaleniami faktycznymi może być skuteczny tylko wtedy, gdy skarżący wykażą przekroczenie swobody sędziowskiej, w zakresie któregoś z powyżej wymienionych kryteriów.

Zarzut naruszenia zasady swobodnej oceny dowodów może być skuteczny wtedy, gdy zostanie wykazane uchybienie podstawowym kryteriom oceny, tj. zasadom doświadczenia życiowego, źródłom wiedzy, regułom poprawności logicznej przy ocenie poszczególnych dowodów. Naruszenie przepisu nie może być wprost utożsamiane z błędnymi ustaleniami faktycznymi i nie wyczerpuje jego istoty zaniechanie rozważenia zebranego w sprawie materiału czy też pominięcie przy wyrokowaniu określonej okoliczności faktycznej, nawet jeżeli strona uważa ją za istotną dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sprawa w sądzie I instancji kończy się wydaniem wyroku, który może ale nie musi uwzględniać wszystkie roszczenia powoda. W zależności od okoliczności całej sprawy a także od stanowiska samego sądu wynik sprawy frankowej może być bardzo różny, włączając w to także możliwość wygranej pozwanego kredytodawcy.

Wniesienie apelacji w sprawie frankowej

Niezależnie jednak od wyniku sprawy w I instancji każda ze stron ma prawo do wniesienia odwołania w ściśle określonym terminie. Zgodnie z treścią art. 369 KPC apelację wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem. W przypadku przedłużenia terminu do sporządzenia pisemnego uzasadnienia wyroku termin na wniesienie apelacji wynosi trzy tygodnie. O terminie tym sąd zawiadamia stronę doręczając jej wyrok z uzasadnieniem. Jeżeli w zawiadomieniu termin ten wskazano błędnie, a strona się do niego zastosowała, apelację uważa się za wniesioną w terminie. Termin do wniesienia apelacji uważa się za zachowany także wtedy, gdy przed jego upływem strona wniosła apelację do sądu drugiej instancji. W takim przypadku sąd ten zawiadamia sąd pierwszej instancji o wniesieniu apelacji i żąda przedstawienia akt sprawy.

Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji, w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. W granicach zaskarżenia sąd drugiej instancji może z urzędu rozpoznać sprawę także na rzecz współuczestników, którzy wyroku nie zaskarżyli, gdy będące przedmiotem zaskarżenia prawa lub obowiązki są dla nich wspólne. Współuczestników tych należy zawiadomić o rozprawie; mogą oni składać pisma przygotowawcze.

Pamiętajmy, że przedmiotem zaskarżenia apelacją może być tylko orzeczenie istniejące. Apelacja jest niedopuszczalna w sytuacji gdy sąd nie orzekł o całości żądania strony. W takim wypadku stronie przysługuje wniosek o uzupełnienie wyroku (art. 351 KPC), nie zaś apelacja z uwagi na brak substratu zaskarżenia. Nie można domagać się zmiany bądź uchylenia orzeczenia nieistniejącego.

Postępowanie apelacyjne co do zasady nie wymaga przeprowadzania rozpraw, stąd uczestnictwo stron postępowania nie jest wymagane. W nielicznych przypadkach jeśli rozprawa będzie konieczna strony zostaną o tym odpowiednio wcześniej powiadomione. W razie uwzględnienia apelacji sąd drugiej instancji zmienia zaskarżony wyrok i orzeka co do istoty sprawy.

W razie stwierdzenia nieważności postępowania sąd drugiej instancji uchyla zaskarżony wyrok, znosi postępowanie w zakresie dotkniętym nieważnością i przekazuje sprawę sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Jeżeli pozew ulega odrzuceniu albo zachodzi podstawa do umorzenia postępowania, sąd drugiej instancji uchyla wyrok oraz odrzuca pozew lub umarza postępowanie.

Sąd drugiej instancji może także uchylić zaskarżony wyrok i przekazać sprawę do ponownego rozpoznania tylko w razie nierozpoznania przez sąd pierwszej instancji istoty sprawy albo gdy wydanie wyroku wymaga przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości. W przypadku uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sąd rozpoznaje ją w tym samym składzie, chyba że nie jest to możliwe lub powodowałoby nadmierną zwłokę w postępowaniu.

Ocena prawna wyrażona w uzasadnieniu wyroku sądu drugiej instancji wiąże zarówno sąd, któremu sprawa została przekazana, jak i sąd drugiej instancji, przy ponownym rozpoznaniu sprawy. Nie dotyczy to jednak przypadku, gdy nastąpiła zmiana stanu prawnego lub faktycznego, albo po wydaniu wyroku sądu drugiej instancji Sąd Najwyższy w uchwale rozstrzygającej zagadnienie prawne wyraził odmienną ocenę prawną.

Podsumowanie

Sprawy frankowe nie należą do najłatwiejszych i z tego powodu postępowanie sądowe w tym przedmiocie może trwać bardzo długo. Po stronie banku występuje zawsze profesjonalny pełnomocnik w osobie adwokata lub radcy prawnego, co powoduje, że postępowanie sądowe trwa najczęściej kilka lat. Kredytobiorca nie zawsze ma w takim przypadku gwarancję sukcesu.

Postawy Prawne

  • Art. 210-212, 369 Kodeksu postępowania cywilnego

FAQ

O co pytają w sądzie na rozprawie Frankowej?

Pytania pojawiające się w sądzie w sprawie spadkowej zależą tak naprawdę od okoliczności danej sprawy. Sędzia będzie próbował ustalić czy kredytobiorca miał świadomość tego jaką umowę podpisuje i czy zaznajomił się z jej dokładną treścią. Pytania sądu mogą także dotyczyć podejmowania ewentualnych prób ugodowego rozwiązania sporu pomiędzy stronami.

Ile czasu trwa proces w sprawie kredytu Frankowego?

Przyjmuje się, że w praktyce proces frankowy trwa co najmniej 1 rok, a średnio 2-3 lata. O dokładnej długości postępowania decydują jednak okoliczności danej sprawy oraz aktywność procesowa stron.

Czy Frankowicze wygrywają z bankami?

Pomimo, iż sprawy frankowe nie należą to najprostszych i najszybszych to zdarzają się wyroki sądowe, które wydawane są na korzyść kredytobiorców a nie kredytodawców. Każdorazowo decydują jednak o tym okoliczności danej sprawy.

Co po wygranej sprawie Frankowej?

Jeśli kredytobiorca uzyskał korzystny dla siebie wyrok sądowy i stał się on prawomocny, wówczas kredytodawca związany jest rozstrzygnięciem sądowym. Wyrok może dotyczyć różnych aspektów, jednak zawsze musi być respektowany przez bank i w całości wykonany zgodnie z wydanymi zaleceniami. W niektórych przypadkach będzie to oznaczało zwrot pieniędzy kredytobiorcom.

Jakie są szanse na wygranie sprawy Frankowej?

Szanse na wygranie sprawy frankowej oceniane są zawsze po analizie okoliczności całej sprawy oraz zebranej dokumentacji kredytowej – w tym przede wszystkim umowy kredytowej. Nigdy jednak nie da się ocenić w 100% czy kredytobiorca wygra lub przegra sprawę w sądzie.

Dlaczego Frankowicze przegrywaja w sądzie?

Przegrana frankowicza w sądzie może wynikać z różnych przyczyn, najczęściej będzie to jednak zła taktyka procesowa lub brak prawnika, który posiada doświadczenie w tego rodzaju sprawach i który poprowadzi kredytobiorcę przez cały proces sądowy.

Porozmawiaj z autorem

Andrzej Jakubowski

radca prawny, partner zarządzający

ajakubowski@jczkancelaria.pl +48 792772210

Mogą Cię zainteresować

29Maj

Zabezpieczanie roszczenia przy kredycie frankowym

Zabezpieczanie roszczenia przy kredycie frankowym

29Maj

Czy kredyt frankowy się przedawnia?

Czy kredyt frankowy się przedawnia?
wszystkie wpisy