Przymusowa praca lekarzy

Wczoraj pisaliśmy o siłowniach i klubach fitness. Dzisiaj chcemy poruszyć kolejny, gorący temat.

Nasza kancelaria specjalizuje się, między innymi, w obsłudze publicznych i niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej i w związku z tym dostajemy od naszych klientów wiele zapytań dotyczących kierowania lekarzy do pracy przy zwalczaniu epidemii (czyli do opieki i leczenia pacjentów zarażonych wirusem SARS-CoV-2).

Postaramy się wyjaśnić to zagadnienie na tyle przystępnie na ile się da, jednak nie unikniemy nudnych fragmentów – taka materia.

Na końcu wpisu znajdziecie założenia projektu, który ma być wkrótce procedowany przez Sejm.

Zacznijmy od podstawowej kwestii. Kto może wydać lekarzowi polecenie pracy z tzw. pacjentami COVIDowymi?

wojewoda – gdy skierowanie następuje w ramach tego samego województwa do innej placówki niż dotychczasowa,

kierownik danej placówki – gdy skierowania dokonuje kierownik placówki w ramach tej samej placówki,

minister zdrowia – gdy skierowanie następuje do szpitala znajdującego się w innym województwie.

Wojewoda i minister

• skierowanie odbywa się na podstawie decyzji administracyjnej,
• w związku ze skierowaniem lekarza do pracy przy zwalczaniu epidemii do innej placówki, dotychczasowy podmiot udziela lekarzowi urlopu bezpłatnego, a nowy zawiera z lekarzem umowę o pracę na czas wykonywania określonej pracy,
• skierowani do pracy przy zwalczaniu epidemii do innej placówki mogą być: pracownicy podmiotów leczniczych, osoby wykonujące zawody medyczne, osoby, z którymi podpisano umowy na wykonywanie świadczeń zdrowotnych, inne osoby, jeżeli ich skierowanie jest uzasadnione aktualnymi potrzebami.

Kto nie może być skierowany do pracy w trybie administracyjnym?

• osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat,
• kobiety w ciąży,
• osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat,
• osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat,
• osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego,
• osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy,
• inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi, na których przebieg ma wpływ zakażenie lub zachorowanie na chorobę zakaźną będącą przyczyną epidemii lub orzeczona choroba przewlekła ma wpływ na przebieg lub zachorowanie na chorobę zakaźną.

Odwołanie od decyzji

Od decyzji wydanej zarówno przez wojewodę, jak i ministra zdrowia, można się odwołać. Nie wstrzymuje to jednak wykonania decyzji.

Termin na odwołanie od decyzji wojewody wynosi 14 dni od dnia przekazania informacji o skierowaniu do pracy. W odwołaniu należy umieścić wniosek o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności decyzji.

Ponadto, w odwołaniu należy powołać się na jedną lub więcej okoliczności, która uniemożliwia skierowanie do pracy jak np. fakt posiadania dzieci w określonym wieku lub ciężką chorobę osoby bliskiej.

Należy także dołączyć kopię dokumentu, poświadczającego istnienie danej okoliczności (np.: skrócony odpis aktu urodzenia dziecka, orzeczenie lekarskie o chorobie przewlekłej, orzeczenie o niepełnosprawności.

Kierownik podmiotu leczniczego

Wyłączenia ustawowe, tj. te, o których pisaliśmy powyżej, nie znajdują zastosowania, gdy do innej pracy w ramach tego samego podmiotu kieruje kierownik podmiotu leczniczego.

W przypadku, gdy lekarz udziela świadczeń zdrowotnych na podstawie umowy o pracę, w grę wchodzą przepisy kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 42 § 4 kodeksu pracy w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, pracodawca może skierować pracownika do innej pracy niż określona w umowie o pracę.

Co istotne, delegowanie pracownika może nastąpić na okres nie przekraczający 3 miesięcy w danym roku kalendarzowym.

Lekarz może zatem zostać oddelegowany do innej pracy raz w roku na maksymalnie 3 miesiące lub kilka razy w ciągu roku, ale w taki sposób, by łączny okres nie przekraczał 3 miesięcy.

Jeśli chodzi o lekarzy nie pozostających w stosunku pracy (kontraktowców) decydujące znaczenie ma treść zawartej umowy i tylko jej szczegółowa analiza pozwoli odpowiedzieć na pytanie, czy kierownik podmiotu leczniczego może skierować lekarza do pracy z tzw. pacjentami COVIDowymi.

Proponowane zmiany

• samorządy zawodów medycznych będą przekazywały, na wniosek odpowiednio wojewody albo ministra właściwego do spraw zdrowia, w terminie 7 dni od dnia otrzymania wniosku, wykaz osób wykonujących zawody medyczne, które mogą być skierowane do pracy przy zwalczaniu epidemii, zawierający: imię, nazwisko, adres miejsca zamieszkania i numer prawa wykonywania zawodu medycznego, jeżeli został nadany (celem usprawnienia procesu rekrutacji lekarzy)
• zakaz kierowania do pracy, na podstawie decyzji wojewody lub ministra, przy zwalczaniu epidemii obejmie osoby, które nie ukończyły 18 r.ż., kobiety, które ukończyły 60 lat oraz mężczyzn, którzy ukończyli 65 lat,
• zmieniono regulację odnoszącą się do rodziców wychowujących dziecko (dotyczy kierowania na podstawie decyzji administracyjnej) – w przypadku, gdy dziecko w wieku do 18 lat (dotychczas była mowa o dziecku powyżej 14 lat) jest wychowywane przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana wyłącznie jedna z nich.
• osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji wojewody lub ministra zdrowia podwyższono wynagrodzenie zasadnicze za pracę przy zwalczaniu epidemii do 200% (ze 150%) przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie,
• koszty wynagrodzenia zasadniczego mają być wypłacane ze środków Funduszu Przeciwdziałania COVID-19
• nie tylko lekarze będą pracowali przy zwalczaniu epidemii – projekt ustawy przewiduje, że w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii skierowani do pracy mogą być:
  • studenci kierunków przygotowujących do wykonywania zawodu medycznego,
  • doktoranci w dziedzinie nauk medycznych i nauk o zdrowiu w dyscyplinach naukowych: nauki medyczne, nauki farmaceutyczne i nauki o zdrowiu,
  • osoby kształcące się w zawodzie medycznym,
  • osoby posiadające wykształcenie w zawodzie medycznym, które ukończyły kształcenie w tym zawodzie w okresie ostatnich 5 lat,
  • ratownicy, o których mowa w art. 13 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Jeśli chcesz być na bieżąco zapisz się do naszego newslettera – na samym dole tej strony.

Niektóre treści i wzory dokumentów są dostępne tylko dla subskrybujących newsletter.