JCZ Kancelaria uzyskuje przełomowy wyrok dotyczący wykładni Konwencji CMR

Sprawa była bardzo niespektakularna, batalia nie dotyczyła „sześciu zer”. Otworzyła jednak bardzo ważną możliwość dla chcących egzekwować od nierzetelnego przewoźnika karę umowną za opóźnienie w rozładunku przewozu międzynarodowego.

Udało nam się skłonić sąd do racjonalnej (wreszcie!) wykładni przepisów Konwencji CMR.

Sąd Rejonowy w Nowym Sączu w sprawie o sygn. Akt V GC 731/18 uznał, że kara umowna za opóźnienie w rozładunku nałożona na nierzetelnego przewoźnika nie narusza zapisów Konwencji CMR.

Zgodnie z art. 23 ust. 5 Konwencji CMR roszczenie uprawnionego w przypadku opóźnienia dostawy ograniczone jest do wysokości rzeczywistej szkody i nie może przekroczyć wysokości umówionego przewoźnego. Wyjątkiem od tej zasady jest:

1. poczynienie w liście przewozowym deklaracji specjalnego interesu w dostawie (26 ust. 1 i 2 Konwencji CMR);
2. zaistnienie szkody wskutek złego zamiaru przewoźnika lub jego niedbalstwa, które według prawa obowiązującego w miejscu prowadzenia sprawy uważane jest za równoznaczne ze złym zamiarem (przepis art. 29 Konwencji CMR)

W omawianej przez nas sprawie przewoźnik, wbrew warunkom zlecenia, podzlecił przewóz podwykonawcy, dopuścił się parodniowego opóźnienia w rozładunku i zupełnie odmówił jakichkolwiek informacji o aktualnym stanie wykonywanego przewozu.

Udowodnienie takiego stanu rzeczy i wykładania celowościowa art. 29 Konwencji CMR pozwoliła nakłonić Sąd do potraktowania tego zapisu Konwencji jako narzędzia uniwersalnie chroniącego pokrzywdzonych przez umiarkowanie dbałych przewoźników.

Wyrok w Systemie Analizy Orzeczeń Sądowych ma nadany najwyższy możliwy stopień istotności co powoduje, iż jest on szeroko przytaczany w innych orzeczeniach sądów.